0
- No products in the cart.
Een offerte aanvragen
Een handgebouwde gitaar wordt gemaakt door één gitaarbouwer met de beste 1e klas gedroogde houtsoorten. Elke gitaar is daardoor uniek en wordt eventueel aangepast aan de persoonlijke voorkeuren van de gitarist. Topkwaliteit!
We noemen dit een concertgitaar. Deze concertgitaren (flamencogitaar, klassieke gitaar of crossovergitaar) hebben een ziel en ontwikkelen een steeds mooier timbre en bespeelbaarheid nadat ze bespeeld zijn. Ook de waarde blijft of stijgt na verloop van tijd. Kunstwerken!
Fabrieksgitaren
Een fabrieksgitaar wordt altijd door meerdere mensen gemaakt. Meerdere handen en machines die aan één gitaar werken betekent ook dat bijna alle gitaren volgens een proces precies hetzelfde zijn.
Ze worden ook vaak studiegitaren genoemd en zijn goedkoper omdat het bouwproces niet zo lang is en vaak met minder dure materialen wordt gemaakt. De kwaliteit van deze gitaren is nu uitstekend te noemen!
Spaanse gitaar
Met Spaanse gitaren bedoelen we gitaren met nylonsnaren en gebouwd volgens de principes van het Antonio de Torres model van rond 1800. Dat betekent niet dat nylonsnarige gitaren per se alleen in Spanje gebouwd worden.
erfecte en zeer goede Spaanse concertgitaren worden ook buiten Spanje gebouwd in o.a. Duitsland, Italië, Engeland, Amerika, Japan, Frankrijk, Canada etc.
Flamenco gitaar
Vanuit het hart van Andalusië, in het zuiden van Spanje, heeft de Flamenco zich over de hele wereld verspreid als een kenmerkende muziek- en dansstijl die verbonden is met diepgewortelde Spaanse en zigeunertradities. De voorstelling wordt gekenmerkt door iconische dansen en de hoog tempo Toque. Toque is het gitaarelement van de Flamenco. Andere elementen die samen de uiteindelijke kunstvorm vormen zijn de Baile, of de eigenlijke dans, de Cante, de zang, en de Palmas, de gedenkwaardige handklappen.
De traditionele flamencogitaar is gemaakt van cipressen achter- en zijkanten met een bovenblad van sparrenhout. Flamencogitaren worden lichter gebouwd met dunnere bovenbladen dan klassieke gitaren, dit zorgt voor een “helderder” en meer percussief geluid. Ook zijn de zijkanten vaak iets dunner om een kortere “attack” te creëren, wat ideaal is om snelle stukken te spelen en door het voetenwerk van de dansers en handgeklap heen te snijden dat zo kenmerkend is voor Flamencomuziek. Ook een lage actie voor een snelle bespeelbaarheid is wenselijk voor een ‘buena guitarra flamenca’. Het cipressenhout was vroeger ook een goedkoper toonhout.
Tegenwoordig zijn er ook Flamenco gitaren met palissander achter- en zijkanten en een sparren of ceder bovenblad. Deze gitaren worden Negra’s genoemd en werden populairder onder Flamenco concertgitaristen, de bekendste is Paco de Lucia. De negra Flamencogitaar heeft over het algemeen meer volume en sustain.
Klassieke gitaar
De klassieke gitaar is een type akoestische gitaar die zijn oorsprong vindt in Spanje in het begin van de 16e eeuw. De klassieke gitaar heeft een rijke geschiedenis en heeft door de jaren heen veel veranderingen en ontwikkelingen doorgemaakt. De oorsprong van de klassieke gitaar gaat terug tot de Spaanse vihuela, een snaarinstrument dat populair was in de 16e en 17e eeuw. De vihuela was qua vorm vergelijkbaar met de moderne klassieke gitaar, maar had een dieper lichaam en minder snaren. De barokgitaar verving uiteindelijk de vihuela, die een kleinere body en een langere hals had. Dit zorgde voor meer precisie en controle tijdens het spelen. De barokgitaar had ook een delicater, ingewikkelder geluid, waardoor hij populair werd bij klassieke componisten.
In de 18e eeuw begon de klassieke gitaar te evolueren en zijn moderne vorm aan te nemen. De belangrijkste verandering was de toevoeging van een zesde snaar. Deze ontwikkeling maakte ook de weg vrij voor de moderne zessnarige gitaar.
In de 19e eeuw bleef de klassieke gitaar zich ontwikkelen en aan populariteit winnen. Veel klassieke gitaristen gingen zich richten op techniek en virtuositeit en ontwikkelden nieuwe speelstijlen en technieken. Dit omvatte het gebruik van de vingers van de rechterhand om op de snaren te tokkelen, in plaats van een plectrum, wat een delicater en expressiever geluid mogelijk maakte.
In de 20e eeuw bleef de klassieke gitaar evolueren en zich aanpassen aan nieuwe muzikale stijlen en trends. In de jaren 1950 en 1960 hielpen klassieke gitaristen als Julian Bream en John Williams om het instrument bij een breder publiek bekend te maken.
Cross-over gitaar
De crossover gitaar is een nieuw type gitaar dat de laatste jaren op de markt is gekomen. Het begon allemaal met het ontstaan van de elektro-klassieke gitaar. Dit gebeurde door de introductie van de cutaway en elektronica in klassieke en flamencogitaren. Toen dit eenmaal een feit was, was de volgende stap het introduceren van een gitaar met een smallere hals met enige radius. Deze hybride gitaar was oorspronkelijk bedoeld voor elektrische gitaristen en akoestische gitaristen die de hals van de klassieke of flamenco gitaren te breed of te plat vonden voor hun speeltechniek. Gitaristen met kleinere handen of mensen die de hals comfortabeler vinden dan die van de klassieke gitaar vinden deze gitaren ook geschikt voor hen.
Hij heeft de vorm van een klassieke gitaarbody met cutaway en een smallere hals met een radiusvormige toets. Ze worden meestal geëlektrificeerd geleverd met een piëzo elektrische pickup en Preamp, maar je kunt ze ook kopen zonder het elektrificatiesysteem. Deze nylonsnarige gitaar biedt het gevoel en de bespeelbaarheid van een akoestische staalsnarige gitaar, terwijl hij klinkt als een klassieke gitaar. De crossover type gitaar kan gebruikt worden met allerlei soorten muziek zoals jazz, bossa nova, latin, pop en rock.
